Najdoskonalszym wzorem do naśladowania jest sam Pan Jezus, którego Ojciec posłał na świat. Stał się człowiekiem dla naszego zbawienia (por. Ga 4, 4), narodzony z Ducha i Dziewicy, podlegał ludzkim potrzebom, odczuwał zmęczenie, ból, smucił się i radował. Nie było dla Niego miejsca w gospodzie miasteczka, mieszkał w ciemnym miasteczku galilejskim, pracując w warsztacie cieśli. Wybrał na apostołów ludzi nieuczonych. Jadał z celnikami, otoczony biednymi i chorymi. Uczniów traktował jak przyjaciół, będąc Mistrzem - umył im nogi. Wybaczał wszystkim, nie bronił się, nawet wtedy gdy Go skazywali.

Postawa Jezusa wobec ludzi była pełna miłości, zwłaszcza dla grzeszników, poniżonych i odtrąconych. Ukazywał, że Bóg jest miłością, w swym nauczaniu występował w imieniu Ojca, głosząc Jego słowo. Był kuszony, wytrwał w synowskiej miłości i posłuszeństwie wobec Ojca, dlatego Jego człowieczeństwo jest dla nas wzorem i wezwaniem do naśladowania.

Jezus musiał wiele wycierpieć, był odrzucony przez starszych, arcykapłanów i uczonych w Piśmie, został zabity (por. Mk 8, 31-32). Swoją śmierć podejmuje, bo taki jest plan Boży. Umarł pomiędzy złodziejami. Wsparty przez modlitwę przeszedł wszystko cierpliwie, przetrzymał niesprawiedliwy wyrok, wzgardę i szyderstwo, biczowanie i drogę krzyżową na Golgotę. Konając powierzył siebie Ojcu (por. Mk 15, 33.36; Łk 23, 46). Umarł dla wszystkiego co świat oferuje, jako drogę łatwą i wygodną. Oddając własne życie dał najwyższy dowód miłości.

Posłannictwo Jezusa Chrystusa nie skończyło się z Jego śmiercią, ale zgodnie z Bożą obietnicą powstał On z martwych i jako uwielbiony Pan zasiada po prawicy Ojca, jest obecny i działa w Kościele dzięki mocy Ducha Świętego. wywiera też głęboki wpływ na dzieje ludzkości.